Het verhaal van Meadow View...

Hier komt het uitgebreide verhaal van Meadow View!


Inleiding: Meadow View

Aan de voet van de berg Clinton, stond een oud bejaardentehuis. De mensen in het bejaardentehuis hadden het er goed, en hadden geen gebreken. Tot na een lange periode de muren broos werden, en langzaam afbrokkelden. Het huis was aan het vergaan, en na een tijdje werd het als een groot gevaar beschouwt. Het huis werd ontruimt, en het werd te koop aangeboden. Jarenlang stond het huis leeg, want in zo'n oud krot wil geen mens wonen. Tot een zekere heer Mangus toch overwoog om het huis te kopen. Maar de muren brokkelden steeds verder af, en puin rolde naar beneden toe. Het was een groot gevaar voor het dorp dat er ongeveer 400 meter vandaan lag. De heer Mangus was een wetenschapper. Hij had ontdekt dat er een nieuw soort mensen in aantocht was. Mensen met een "gave". Mensen die iets speciaals konden. Maar niet elk "wezen" van dat "ras" kon zijn/haar gaves onder controle houden. Het begon bij hen al van kinds af aan. Hun ouders wisten ze niet meer onder controle te houden, en stuurden ze naar psychiatrische inrichtingen. De heer Mangus was al oud, maar niet dom. Hij kocht het huis, en liet het afbreken en opnieuw opbouwen. En daar begon een nieuw tijdperk. Het werd een school voor mensen met deze gaves, en elke dag opnieuw, komen er nieuwe leerlingen bij. Ouders hoeven geen alternatief meer te zoeken. Steeds meer nieuwe mensen komen er bij. En elke dag wordt de nieuwe mens, de Homo Sapiens Sapiens Sapiens, weer sterker en machtiger.

Hoofdstuk 1: De eerste leerlingen

Falco stond nerveus op de stoep voor de deur van Meadow View. Hij slikte moeilijk, en klemde zijn handen zo stevig om de handvaten van zijngitaarkoffer, dat zijn knokkels helemaal wit werden. Hij keek naar de naam die in de steen boven de berkenhouten deur gegrift stond. Meadow View. Hij slikte opnieuw, en zette zijn koffers neer. Hij zette een kleine stap naar voren, en bibberde van angst. Hij hief zijn trillende hand op, en klopte één...twee...drie keer op de deur. Snel zetten hij een stap naar achteren en pakte hij zijn koffers weer op. De deur ging piepend open. Maar er was niemand die in de deuropening verscheen. Falco twijfelde sterk. Moet ik nu naar binnen gaan? Of moet ik wachten? Dacht hij nerveus. Hij koos het pad van de Overweging, en liep met zijn koffers naar binnen. In de deuropening bleef hij even staan. Hij keek naar het verband om zijn polsen, en liep door naar binnen. Hij zette zijn koffers even neer, en liep nog een paar passen door. "Hallo? Is daar iemand?" Met een klap sloot de deur zich opeens. Een hoge gil ontsnapte uit zijn keel. Hij draaide zich bliksemsnel om, en keek met scherpe oogjes om zich heen. Zijn ogen flitsten alle kanten op. Hij nam de kamer goed in zich op, en liep een paar passen door. Hij snoof eens diep. Hij trok onmiddelijk een walgend gezicht. "Ah gatver! Het stinkt hier naar oude mensen! Jasses!" Even staardehij naar de grijze muren... Wat een levenloze boel, dacht hij treurig. Een beetje ingedachten verzonken staarde hij naar de muur. Opeens knalde de deur opnieuw open. Opnieuw gilde Falco van schrik. Twee mensen kwamen binnen lopen. Een jongen en een meisje.